دوشنبه 31 ارديبهشت 1403 - Mon 20 May 2024
  • پس از شهادت رئیس جمهور چه کسی مسئولیت اداره دولت را بر عهده می‌گیرد؟

  • ملت ایران نگران و دلواپس نباشند، هیچ اختلالی در کار کشور به وجود نمی‌آید + فیلم

  • سانحه برای بالگرد حامل رئیسی در جلفا/ آخرین اخبار از سانحه برای بالگرد رییس جمهور و هیات همراه/ توضیحات وزیر کشور دربارۀ حادثه بالگرد حامل رئیس‌جمهور+جزئیات +فیلم

  • تکلیف پرسپولیس را استقلال مشخص می کند

  • شما طبق قانون شهید شده‌اید!

  • رئیسی: مرز ایران و آذربایجان را به مرز امید و فرصت بدل خواهیم کرد+ فیلم

  • رسانه می‌تواند در میدان نبرد، پیام‌آور امید باشد

  • حکم نهایی تتلو صادر شد

  • تاج: پیگیر فساد در فدراسیون هستیم

  • بودجه‌ها برای «سینما آزادی» هدر می‌روند!؟

  • چگونه یک دانشجو افسر سازمان سیا می‌شود؟+ عکس

  • علی کریمی بلاک شد!+ عکس

  • مطربی که رییس دستگاه دیپلماسی شد +فیلم

  • منتظر اعداد طلایی در شاخص باشید

  • امروز؛ افتتاح یک پروژه مهم، استراتژیک و بین‌المللی

  • مروری بر کارنامه تاریک ترین دوره اقتصاد ایران

  • سرزمینِ ایران؛ جشنِ رنگ در عروسی بختیاری

  • تصاویر: سیل در مشهد

  • از مجلس شورای اسلامی انتظار نبود!

  • ورود دلار به کانال ۵۷ هزار تومان/ ادامه روند کاهشی نرخ ارز

  • |ف |
    | | | |
    کد خبر: 336291
    تاریخ انتشار: 22/اسفند/1401 - 10:08

    شهادت فوزی عظیم است و شهید نظر می کند به وجه الله/۲۲ اسفندماه روز پاسداشت مقام شهدا

    شهادت بالاترین فضیلت الهی است که نصیب شهیدان گرانقدر، این مردانِ مرد و پاک ترین بندگان خدا و مجاهدان مخلص راه الهی می شود.

     شهادت فوزی عظیم است و شهید نظر می کند به وجه الله/۲۲ اسفندماه روز پاسداشت مقام شهدا

    به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، سودابه حیدری,

    در مسلخ عشق جز نکو را نکشند

     روبه صفتان زشت خو را نکشند

    گر عاشق صادقی ز مردن نهراس

     مردار بود هر آنکه او را نکشند …

    مقام شهدا را جز عارفان و شاهدان حقیقت، کسی نمی فهمد و حقیقت را به غیر چشم دل نمی توان دید. فریاد شهیدان در همیشه ی تاریخ جاری است؛ فریادی که ریشه در «هل من ناصر ینصرنی» سیدالشهدا دارد.  و چه زیبا می گوید شهید والامقام مجید کریمی:« عارفان را معبودی است که چون پروانه در پی وصالش می سوزند و در هجرش می گدازند و عاشقان را معشوقی . و چه والاست که معشوق خالق باشد و عاشق در پی لقایش بشتابد . آری بدین گونه است که رهروان این طریقت ، راست قامتان جاودانه ی تاریخ خواهند ماند و حیات مکتبشان را با خون خویش ضامن می گیرند . آری اینان کاروانیان آل یاسینند که مظلوانه و گمنام وضوی خون می گیرند و مشتاقانه سر به سجاده ای به وسعت کربلاهای مکرر تاریخ می نهند و پرواز عشق را آغاز می کنند و اینان در جبهه های نور و در مصاف با شب پرستان ، انتقال دهندگان تاریخ کربلایند.»
     آری شهدا، این امامزادگانِ عشق و شجاعانِ روزگار که در راه زنده نگه داشتن اسلام و برپایی و عزّت انقلاب و ایران سرافراز، تا آخرین قطره خون پاکشان، غیورانه و مردانه قامت راست کردند و استقلال، آزادی و حیات عزّتمندانه را برای این کشور و ملّت بزرگ به ارمغان آوردند. شهدا به فرموده خداوند متعال زنده اند.یعنی همواره ناظر بر اعمال ما هستند و با رفتنشان  رسالتی از جنس بصیرت، تلاش  و جهاد را بر دوش ما باقی گذاشتند و حال ما به عنوان انسانهایی که مدیون خون پاک این بزرگ مردانِ آسمانی هستیم، مسئولیتی داریم ممتد که در لحظه لحظه زندگی مان جاری است.

     

     

      نام گذاری  ۲۲  اسفند ماه به عنوان « روز بزرگداشت شهدا »، فرصت ارزنده و گرانقدری است  برای یادآوری رمز جاری ماندن یاد و نام شهدای والامقام، آن الگوهای ایثار و استقامت، شجاعت و شهامت و پاسداران حریم ولایت و همچنین تبیین و ترویج فرهنگ والای ایثار و شهادت و رسیدن به این تفکّر مهم  که  ما امنیّت، آزادی،  استقلال و اقتدار و عزّت امروز نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و تمامی پیشرفت ها و داشته هایمان در این سال ها همه و همه را مدیون ایثار و از خودگذشتگی شهیدان والامقام و فداکاری ایثارگران سرافراز و صبر و وفای خانواده های معظم شهدا و ایثارگران هستیم و باید همواره قدردان و شاکر این عزیزان باشیم.

    تاریخچه روز بزرگداشت شهدا

    یک سال پس از انقلاب اسلامی در ۲۲ اسفند سال ۱۳۵۸ به دستور امام خمینی (ره) بنیاد شهید تأسیس شد. ۲۵ سال بعد یعنی در سال ۱۳۸۳ این روز با عنوان «روز بزرگداشت شهدا» نام‌گذاری و به تصویب شورای انقلاب فرهنگی رسید و وارد تقویم رسمی کشورمان شد.
    سابقه اولیه این نهاد به دوران آغاز قیام امام(ره) به سال ۱۳۴۲، باز می گردد. بعد از قیام خونین ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ گروهی از روحانیون انقلابی و مبارز و افراد نیکوکار به دستور امام(ره) ماموریت یافتند تا به خانواده های شهدا رسیدگی کنند، که این کار در طول سال های مقاومت و مبارزه ادامه یافت و در سال های ۵۷-۱۳۵۶، دامنه وسیع تری پیدا کرد.
     
     
     
     
     
     
     
    وظایف اصلی بنیاد شهید
     احیا، حفظ و ترویج فرهنگ ایثار و شهادت طلبی، زنده نگه داشتن یاد شهیدان و حفظ آثار آنان، تجلیل و تکریم از خانواده های معظم شهیدان، جدّیت در امور فرهنگی خانواده های شاهد، خوداتکایی و قانونمند کردن ارایه خدمات به آنان و بسیج امکانات نظام به منظور پراکندن عطر ملکوتی شهادت در جامعه، محور فعالیت های این نهاد است.
     
    ارزش و مقام شهید در اسلام
    در تاریخ ملت ها، روزهائى پیش مى آید که بدون ایثار و فداکارى و دادن قربانیان بسیار، خطرات بر طرف نمى شود، و اهداف بزرگ و مقدس، محفوظ نمى ماند، اینجا است که گروهى مؤمن و ایثارگر، باید به میدان آیند، و با نثار خون خود از آئین حق پاسدارى کنند، در منطق اسلام به این گونه افراد «شهید» گفته مى شود.
    اطلاق «شهید» از ماده «شهود» بر آنها، یا به خاطر حضورشان در میدان نبرد با دشمنان حق است، یا به خاطر این که در لحظه شهادت، فرشتگان رحمت را مشاهده مى کنند، و یا به خاطر مشاهده نعمت هاى بزرگى است که براى آنها آماده شده، و یا حضورشان در پیشگاه خداوند است آن چنان که در آیه شریفه: «وَ لاتَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُون» آمده است.
    در اسلام، کمتر کسى به پایه «شهید» مى رسد، شهیدانى که آگاهانه و با اخلاص نیت به سوى میدان نبرد حق و باطل رفته، و آخرین قطرات خون پاک خود را نثار مى کنند.
    درباره مقام شهیدان، روایات عجیبى در منابع اسلامى دیده مى شود که حکایت از عظمت فوق العاده ارزش کار شهیدان مى کند.
    در حدیثى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: «اِنَّ فَوْقَ کُلِّ بِرٍّ بِرّاً حَتّى یُقْتَلَ الرَّجُلُ شَهِیْداً فِى سَبِیْلِ اللّهِ»؛ (بالاتر از هر نیکى، نیکى دیگرى وجود دارد تا به شهادت در راه خدا رسد که برتر از آن چیزى متصور نیست).
    در حدیث دیگرى از آن حضرت نقل شده است: «اَلْمُجاهِدُونَ فِى اللّهِ تَعالى قُوّادُ اَهْلِ الْجَنَّةِ»؛ (مجاهدان راه خدا رهبران اهل بهشتند!).
    در حدیث دیگرى از امام باقر(علیه السلام) مى خوانیم: «ما مِنْ قَطْرَة اَحَبُّ اِلَى اللّهِ مِنْ قَطْرَةِ دَم فِى سَبِیْلِ اللّهِ، اَوْ قَطْرَة مِنْ دُمُوعِ عَیْن فِى سَوادِ اللَّیْلِ مِنْ خَشْیَةِ اللّهِ، وَ ما مِنْ قَدَم اَحَبُّ اِلَى اللّهِ مِنْ خُطْوَة اِلى ذِى رَحِم، اَوْ خُطْوَة یُتِمُّ بِها زَحْفاً فِى سَبِیْلِ اللّهِ»؛ (هیچ قطره اى محبوب تر در پیشگاه خدا، از قطره خونى که در راه او ریخته مى شود، یا قطره اشکى که در تاریکى شب از خوف او جارى مى گردد، نیست، و هیچ گامى محبوب تر در پیشگاه خدا از گامى که براى صله رحم برداشته مى شود، یا گامى که پیکار در راه خدا با آن تکمیل مى گردد، نمى باشد).
    اگر تاریخ اسلام را ورق زنیم، مى بینیم، قسمت مهمى از افتخارات را شهیدان آفریده اند، و بخش عظیمى از خدمت را آنان کرده اند.
    نه تنها دیروز، امروز نیز فرهنگ سرنوشت ساز «شهادت» است که لرزه بر اندام دشمنان مى افکند، و آنها را از نفوذ در دژهاى اسلام مأیوس مى کند، و چه پر برکت است فرهنگ شهادت براى مسلمانان، و چه وحشتناک است براى دشمنان اسلام.
    ولى، بدون شک «شهادت» یک «هدف» نیست، هدف پیروزى بر دشمن و پاسدارى از آئین حق است، اما این پاسداران، باید آن قدر آماده باشند که اگر در این مسیر ایثار خون نیز لازم شود، از آن دریغ ندارند، و این است معنى امت شهیدپرور، نه این که شهادت را به عنوان یک هدف طلب کنند.
    روى همین جهت، در آخر حدیث مفصلى که از امیرمؤمنان(علیه السلام) از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) درباره مقام شهیدان، نقل شده مى خوانیم: پیامبر(صلى الله علیه وآله) سوگند یاد کرد: «فَوَالَّذِی نَفْسِى بِیَدِهِ لَوْ کانَ الاَنْبِیاءُ عَلى طَرِیْقِهِمْ لَتَرَجَّلُوا لَهُمْ لِما یَرَوْنَ مِنْ بَهائِهِمْ... وَ یَشْفَعَ الرَّجُلُ مِنْهُمْ سَبْعِیْنَ اَلْفاً مِنْ اَهْلِ بَیْتِهِ وَ جِیْرَتِهِ»؛ (سوگند به کسى که جانم در دست او است، وقتى شهیدان وارد عرصه محشر مى شوند، اگر پیامبران در مسیر آنها سوار بر مرکب باشند، پیاده مى شوند، به خاطر نور و ابهت آنان... و هر یک از آنها هفتاد هزار نفر را از خاندان و همسایگان خود شفاعت مى کند!).
    این نکته نیز قابل توجه است که، شهادت در فرهنگ اسلام، دو معنى متفاوت دارد: معنى «خاص» و معنى گسترده و «عام».
    معنى خاص شهادت، همان کشته شدن در معرکه جنگ در راه خدا است که احکام خاصى در فقه اسلامى دارد، از جمله عدم نیاز شهید به غسل و کفن، بلکه با همان لباس خونین دفن مى شود!.
    اما معنى وسیع شهادت آن است که انسان در مسیر انجام وظیفه الهى کشته شود، یا بمیرد، هر کس در حین انجام چنین وظیفه اى، به هر صورت از دنیا برود «شهید» است.
     
     
     
     
    لذا، در روایات اسلامى آمده است: چند گروه شهید از دنیا مى روند:
    1 ـ از پیامبر گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) نقل شده: «اِذا جاءَ الْمُوْتُ طالِبَ الْعِلْمِ وَ هُوَ عَلى هذَا الْحالِ ماتَ شَهِیْداً»؛ (کسى که در طریق تحصیل علم از دنیا برود شهید مرده است!).
    2 ـ امیرمؤمنان على(علیه السلام) مى فرماید: «مَنْ مَاتَ مِنْکُمْ عَلَى فِرَاشِهِ وَ هُوَ عَلَى مَعْرِفَةِ حَقِّ رَبِّهِ وَ حَقِّ رَسُولِهِ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ مَاتَ شَهِیدا»؛ (کسى که در بستر از دنیا رود، اما معرفت حق پروردگار و معرفت واقعى پیامبر او و اهلبیتش را داشته باشد شهید از دنیا رفته است!).
    3 ـ در حدیث دیگرى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم: «مَنْ قُتِلَ دُونَ مالِهِ فَهُوَ شَهِیْد»؛ (کسى که براى دفاع از مال خود، در برابر مهاجمین ایستادگى کند و کشته شود، شهید است).
    و همچنین کسان دیگرى که در مسیر حق کشته مى شوند یا مى میرند، و از اینجا عظمت این فرهنگ اسلامى و گسترش آن، روشن مى شود.
    این بحث را با حدیثى از امام «على بن موسى الرضا»(علیه السلام) پایان مى دهیم: او از پدرانش از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) چنین نقل مى کند: «اَوَّلُ مَنْ یَدْخُلُ الْجَنَّةَ الشَّهِیْد»؛ (نخستین کسى که داخل بهشت مى شود شهید است).
    پی نوشت:
    (1). سوره آل عمران، آیه 169.
    (2). «بحار الانوار»، جلد 100، صفحه 15 و جلد 74، صفحه 83.
    (3). همان مدرک.
    (4). «بحار الانوار»، جلد 100، صفحه 14.
    (5). «بحار الانوار»، جلد 100، صفحه 12.
    (6). «سفینة البحار»، جلد 1، ماده «شهد».
    (7). «نهج البلاغه»، خطبه 190 (آخر خطبه).
    (8). «سفینة البحار»، جلد 1، ماده «شهد».
    (9). «بحار الانوار»، جلد 71، صفحه 272.
    (10). گرد آوری از کتاب: تفسیر نمونه، آیت الله العظمی مکارم شیرازی،دارالکتب الإسلامیه، چاپ بیست و هفتم، ج 21، ص 423.
     


    download

    نظرات بینندگان
    نظرات شما